Edebiyat Dergisi # Literair Tijdschrift
Edebiyat Dergisi # Literair Tijdschrift
Bir bedenin içinde filizlenen taptaze bir bedendin. Umut ve güven yüklü bir suda kana kana nefes almayı seçmiştin. Seni bekleyen bir hayat vardı, sabırla hazırlanmaktaydı ve bir Kasım sabahı kulak ardı edilemeyecek güzellikteydi onun davetkâr çağrısı. İşte HER ŞEY senin için böyle başladı.
Paket paket geçiyor zaman, Koltuğumun altında küçük bir manifesto Yürürlükte kalma kaygısında Bir türkü olup düşüyor ağzıma. Kalp sokulmayan buralarda Asi sözler tel boyunda vurulur. Sizin yüzünüz aldırmıyor onlara, yırtılmıyor, En gerçek haliyle eğilip kulağıma Karşı kıyıları anlatıyor, Bir türkü olup düşüyor ağzıma. O tarafların her dizesini ezbere bilen Geçmişimin yalancısıyım, Bir elimi kaldırmışım, Söz […]
Bizim aklımız mı yok,Elin aklı mı başındaMermercinin telefonu yazıyor,Ölenin mezar taşında.
Ben marjinal zakkum Sen zorba manşinel Hangimizin sütü bozuk Ben farklılık ararım Sen dokunanı yakarken Aşkı sarmak benim işim Sigaramın dumanına, Akdenizli deli-şiir Bir Ezginin Günlüğü’nde Rengini keyfimce seçtiğim Ya sen Amerikalı manşinel Hiç merak ettin mi O yağmur damlasını Sıçramaktan ödü kopan Ve soluyanı boğduğun O kör zifir har sabahı Biz iyi biliriz iyi […]
Akşam evine dönerken yorgun Uğrayıp denize Bir tutam yakamoz al Gözlerini yerde Unutma sakın O güzel gülüşünü yollara sal İşveli bir kadının Yarı açık perdesinde Unut yüreğini sevdaya sal Biliyorum özlemek nefesten de ağır Çekersen içine Ölürüm sanırsın Üzülme bahar Yakındır sevdiceğim Tutma gözyaşını toprağa sal
Ne olduysa o gün oldu. O gün anlam kazandı yaşamak. Bir başka gözle gördüm doğayı. Ağaçların gülümsemesine, gökyüzünün beni izlediğine, kuşların beni nasıl bir arzuyla o senfoniye davet ettiğine, kapıların, pencerelerin bana açıldığına, renklerin beni dansa kaldırışına, bir adım mutluluğun ne anlama geldiğine… Unutulmuşluğun nasıl dile getirildiğine işte o gün tanık oldum. Bir manavdan, bir işportacıdan, bir ayakkabı […]
Henüz saçları ağarmadan Çeyrek asırlık anılarıyla Zor sözcüklerin oynak manalarıyla Kendini vuranlar var ya Hani bir şiirin coğrafyasından Yeryüzüne düşenler Kanatıp ellerini Son satırlarda Sonsuza övgüler düzenler Hani bu hayat değirmeninde Öğüttükçe yalnızlığı Aç kalan benleriyle Kavga edip küsenler Hani bir şiirin sonunda Susarak ölenler var ya…
açmış ağzını “sahip olmak” emiyor beton sütünden zamanın kamyon dolusu kafeslenmiş tavuk sevinci park alanında, otoban kenarında, geçici 11, 2016
Yaşım üç onluk eksi iki boncuk Sayı sayıdır boncuklar Bizler, saymayı severiz. Boncuk boncuk işlenmiş bir marifet gibi yaşanır buralar Marifeti kendinden Her gün daha becerikli ellerle Arada biraz beceriksiz. Bir otopsi izledim, yakından. İp koptuğunda her yere dağılan boncuklar en umulmadık yerlere gider hani Evin bir köşesinde bucağında Beklenmedik günün birinde karşına çıkar Artık […]
(“Kız Kardeşlik Güçlüdür” adlı romanımdan alıntıdır, s. 152.) Yıl 1945’tir. Almanya’nın Dresden şehri müttefikler tarafından ağır bir şekilde bombardımana tutulur. İçinde pek çok el yazması eseri barındıran Dresden Kütüphanesi de bombalardan nasibini alır. Savaşın bitmesinin hemen ardından kültürel mirası kurtarmak amacıyla şehre gelen ve kütüphanedeki el yazması eserler üzerinde çalışmaya başlayanlar olur. Aralarında İtalyan bir […]